Hallo allemaal!

Ik heb heel even tijd om op internet te gaan hier op de computer op de universiteit in mexico city. Even een heel kort berichtje dus om te laten weten dat alles goed gaat.

De landing op mexico city vorige week zaterdag was een behoorlijk avontuur. Dat begon al lekker. Vliegreis ging verder helemaal super, maar het landen deden we in noodweer. Onweer,superdonker. Ik zag mexico city niet eens liggen. Dus we landden dwars door de wolken en door de bliksem en dat vliegtuig helemaal schudden en wiebelen. Heel eng vond ik het. Zat met zweethandjes in mn stoel. Maar gelukkig was de landingsbaan in zicht. De wielen gingen uit, we waren er bijna, ik bereidde me voor op de boems van het landen.... En toen stegen we weer op. Waaa! Weer dwars door het onweer, de bliksem, wiebelen. Potjandrie, dacht ik. Is het nou nog niet klaar. Ga nou gewoon landen, dan zijn we ervan af. maarwe stegen en stegen. En toen zei de gezagvoerder dat we niet konden landen omdat mexico city airport was gesloten wegens het noodweer. Nouzeg. Dus we moesten uitwijken naar acapulco, 400km verderop in het westen, aan zee. Ok dan. Balen. Maar ik was blijtoen we weer boven de wolken waren. De landing in acapulco ging prima, geen noodweer. Al barstte het daar ook los vlak nadat we geland waren. We moesten sowieso tanken. Anderevliegtuigendie daarnaartoe waren uitgeweken moesten ook tanken, dus het zou nog wel een uur of twee uur durenvoor we weer weg gingen. Ik mijn familie op de hoogte stellen (die waren bezorgd: was ik nou nog niet geland??) en Melissa, mijn begeleider,bellen (die had het vliegveld niet eens kunnen bereikendoordat alle wegen overstroomd waren). Maar een uur later hadden we nog niet getankt, twee uur later stonden we nog steeds stil. Pas vele uren later, 4 of 5 uur later, hadden we getankt en konden we terug naar mexico city. Dat ging allemaal ok. Veilig geland. Geen noodweer meer. Alleen een dikke laag hagel (of sneeuw? iig wel 10 of 20 cm hoog) op het vliegveld. Ik was allang blij dat ik uit het vliegtuig kon. Ben echt bang geweest. Al klinkt het achteraf natuurlijk overdreven dat ik zo bang was. En onwaarschijnlijk dat er echt iets zou gebeuren. Het was 1 uur snachts mexicaanse tijd (het is hier trouwens 7 uur eerder, niet 6 uur), melissa was thuis bij haar dochtertje hyla (want victor was weg op veldwerk), en dus heb ik een taxi genomen naar melissa thuis. Daar kwam ik uiteindelijk pas om 3uur aan. Wat een begin van mijn reis! Maar ik ben dus heel, veilig, gezond, etc.

We zijn niet meer naar Guanajuato gegaan.. De afgelopen week was ik dus in mexico city. Daar heb ik me vermaakt met het bezoeken van het antropologisch museum, het park daar (allemaal tamme eekhoorntjes, erg leuk!), het bezoeken van de dierentuin daar (gratis! maar druk), het bezoeken van het centro historico (dikke rijen voor de musea, urenlang wachten...), het bezoeken van een hele oude ronde piramide hier in mexico city die ooit overstroomd is door lava van een vulkaan uitbarsting en het bezoeken van teotihuacan, ten noorden van mexico city, de beroemde piramides! Dat laatste was toch wel het hoogtepunt van de week denk ik. Erg mooi. Fotos komen allemaal later als ik lekker op mn eigen netbook kan op internet in bahia kino.

Morgen vertrekken we naar bahia kino en daar komen we denk ik zaterdag of zondag aan. De eerste week zal het veel uitproberen zijn van verschillende methodes voor meten, vangen, markeren, etc etc.

Ik ben al lekker bang gemaakt met verhalen over stingrays en haaien in de zee bij bahia kino. Niet met bloed de zee ingaan zegt melissa. Er is zelfs een witte haai gespot en bij het strand als je de zee in loopt moet je erg oppassen dat je niet op stingrays stapt. Lekker dan. En als de zee warmer wordt, komen er meer en meer kwallen. Brrr. Nouja, ik zal het wel ervaren.

Verder ben ik echt geen stadsmens. Hoewel de stad groener is dan ik had verwacht en er nauwelijks hoogbouw is, is het druk, druk druk. Zelfs in semana santa. Waarschijnlijk zijn er veel minder mensen op vakantie gegaan dan normaal gesproken omdat iedereen bang is door het uitvergrote nieuws over drugsoorlogen. Hm. Veel autos dus. En geen verkeersborden en de voorrangsregel is: wie het grootst is en het meest brutaal heeft voorrang. Ze zullen je ook niet gauw voorlaten als je wilt ritsen. Ik vind het chaotisch. En hoewel er dus wel groen is, en ook een aantal parken, is het allemaal erg gestructureerd. Natuur kun je het niet noemen.

Ik heb best wel wat last van heimwee zo af en toe. Maar dat is minder als ik maar bezig ben. Ik kijk dus erg uit naar bahia kino. Weg hier. En eindelijk echt bezig met mijn onderzoek. Ben heel benieuwd wat allemaal gaat werken en wat niet.

In mexico city heb ik mezelf verplaatst met de bus en metro. Dat kost echt geen drol hier. Prima dus. Bus is wel duurder dan metro, dat is wel raar. Naar teotihuacan ben ik met melissa gegaan, met de auto. Ik kon ook met de bus maar afgelopen week waren er twee overvallen op de bus naar teotihuacan. Beide keren liep het slecht af voor de overvallers (1 keer neer of doodgeschoten door inzittende en 1 keer in brand gestoken door inzittenden), maar toch. Dan is het toch wel fijn om met de auto te gaan.

Ook in het veld zal ik moeten oppassen. Hoewel melissa nooit overvallen is, kan het natuurlijk gebeuren. Zelfs in de woestijn in sonora. Dus veel backups maken en naar mezelf mailen. En hopen dat mijn telefoon niet gestolen wordt. En mijn netbook. En gps. En mijn pinpas. Maarja, alles beter dan mijn leven, dus ik zal netjes alles afgeven als ik word beroofd. Maar laten we hopen dat er niks gebeurt.

Ik vind het toch wel spannend allemaal. Die verhalen over slangen, overvallers, haaien, stingrays. Wat doe ik hier??? Volgende keer maar weer lekker onderzoek doen op de veluwe ofzo. Haha. Ook leuk. En man, wat duurt het lang voordat do op bezoek komt. Die mis ik ook wel erg. En de ratjes. En edje. En mijn papsie en mamsie en zussies en nichtjes. En schoonfamilie. En gewoon alles van thuis. Dus soms heb ik de neiging om gelijk terug te gaan. Lekker veilig thuis waar ik alles ken. Geen gekke dingen. En ook gewoon kan communiceren. Hier in mexico city spreekt werkelijk niemand engels, behalve een paar mensen aan de universiteit. En ik kan nauwelijks spaans. Zucht.

Maar alles wordt hopelijk beter zodra ik in bahia kino in prescott college zit. Fijn engels praten. Internet. En bezig zijn.

Het eten is hier prima. Het is normaal om sochtends en smiddags warm te eten en dan savonds weinig: zoet brood, of gewoon een beetje brood, of yoghurt. De maaltijden zijn heel groot, en het is dan ook geen wonder dat zoveel mexicanen dik zijn (en ook niet bepaald knap trouwens, had meer verwacht van die zuid/midden amerikaanse schoonheid). Melissa eet wel brood sochtends en ik ook. Smiddags dus vaak warm. Vaak buiten de deur. Helaas is het vegetarische aanbod echt verschrikkelijk, dus ik eet maar wel kip. En bahia kino zal dat nog erger worden, want daar hebben ze bijna alleen maar rund. Nouja, ik zal wel zien. Moet me maar over mijn principes heen zetten. Moet toch wel aan mijn voedingsstoffen komen natuurlijk. Na zo´n warme maaltijd smiddags heb ik savonds nauwelijks honger, dus dan eet ik inderdaad vaak maar weinig. Fruit of yoghurt of een plakje brood ofzo.

Goed, ik ga het hierbij laten. Toch nog een heel verhaal.

@Henk: ik zag dat je me fotoruimte cadeau hebt gedaan! Wat leuk en fijn. Ga ik zeker gebruik van maken. Maar dat komt later, als ik meer tijd heb om foto´s te downloaden. En als ik op mijn eigen computertje zit, waar mijn foto´s opstaan.

@Marike: hoe gaat het met jou? Lekker verlof nu he. Fijn voor je! Hopelijk brengt dat je wat rust. Dikke kus voor jou en voor JW en voor janne en noortie.

@Lieke: arme jij, alweer bijna weg uit thailand. Terwijl mijn avontuur nog haast moet beginnen. Wat zal het raar zijn om weer terug te gaan naar NL. Goede reis terug! Liefs

@RCcollegas: ik droomde vannacht dat ik weer bij de rc aan het werk was en dat het mijn laatste keer was en toen moest ik huilen in mijn droom. Haha. Het werk bij de rc mis ik nog niet echt, sorry! Ben wel benieuwd hoe het daar gaat. Of de rondritten een succes zijn. In mijn droom hadden we weer bekertjes met poeder erin. Maar waren wel mooie starbucksbekertjes met starbucks koffiepoeder erin. Wel een goed idee vind ik zelf.

@Familie: bedankt voor de foto´s van het afscheid en voor alle andere foto´s. Erg fijn vind ik dat. Blijf vooral mailen, vind ik heel leuk, om verhalen te lezen. Al wekt dat soms ook heimwee op.

@Edje: hoe gaat het met de rattiepetatties? is je bank al stuk en je muur al opgegeten? Is elfie nog aan het piepen? En is fat rat nog vetter? Ben je al lekker bruin met witte voeten van je sokken?

@Alle anderen: geniet nog even van het mooie weer, ik begreep dat dat morgen weer minder wordt. Of eigenlijk kunnen jullie er dan niet meer van genieten want het is al savonds bij jullie. Ahhhhh... Hopelijk hebben jullie er dan lekker van genoten. Lekker gebbqd en zielige varkentjes en koetjes opgegeten. ZIELIG! Anyway, ben blij met zoveel reacties op mijn blog. Heel leuk.

Veel liefs van mij en tot de volgende keer. xxxxx